Akredytywa dokumentowa jest sposobem zapłaty skutecznie ograniczającym ryzyko eksportera nieotrzymania wynagrodzenia za towar. Bank na zlecenie importera zobowiązuje się do zapłaty transakcji eksporterowi w zamian za złożenie przezeń w określonym czasie, ustalonych w akredytywie dokumentów. Bank weryfikuje jedynie przedłożone mu dokumenty.

Akredytywy dokumentowe otwierane i realizowane są w oparciu o “Jednolite zwyczaje i praktyki dotyczące akredytyw dokumentowych„ (Uniform Customs and Practice for Documentary Credits – UCP). Opracowuje je Międzynarodowa Izba Handlowa w Paryżu, a pierwsza publikacja pochodzi z 1933 roku. Najnowsza nowelizacja wchodzi w życie 1 lipca 2007 roku pod nazwą UCP 600.

Wprowadza ona następujące istotne zmiany:

  1. definicje i interpretacje pojęć i sformulowań, którymi posługuje się akredytywa; dotyczy to m.in. takich słów, jak: about, approximately, jeśli chodzi o ilość towaru albo cenę; on or about – terminy przed i po dacie; to, untill, from, between; first half, second half odnośnie połówek miesiąca oraz begining, middle, end odnośnie dekad miesiąca,
  2. akredytywa w swej istocie jest nieodwołalnym zobowiązaniem banku, nawet jeśli w jej treści nie ma tego slowa,
  3. skrócono i sprecyzowany maksymalny termin sprawdzania dokumentów przez bank do 5 dni bankowych; na eksporterze ciąży również obowiązek zachowania terminów złożenia dokumentów transportowych,
  4. bank akceptuje tylko czyste dokumenty transportowe, to jest takie, które nie zawierają uwag kwestionujących stan towau lub opakowań; sprcyzowano, że slowo clean nie musi widnieć na dokumencie, nawet jeśli akredytywa zawiera wymóg clean on bord,
  5. podpisy składane na dokumentach transportowych muszą wskazywać w jakim są charakterze – przewoźnika, kapitana, agenta czy czarterującego,
  6. dokumenty transportowe mogą wskazywać na przeładunek towaru w drodze, pod warunkiem pokrycia jej przez jeden dokument; a jest on akceptowany, nawet jeśli akredytywa zabrania przeładunku.